Niedozwolone postanowienia w umowie kredytu frankowego - cz. I

 

W dyskusji o roszczeniach osób posiadających kredyt w obcej walucie często podnoszone są argumenty sprowadzające się do stwierdzeń, iż  "kredytobiorca wiedział co podpisuje", "bank niczego nie ukrywał", "ryzyko walutowe powinien ponosić wyłącznie kredytobiorca" - bo przecież "wszystko było czarno na białym". Okazuje się jednak, iż mimo pierwotnej zgodności stron co do treści umowy, w sporach sądowych rację coraz częściej przyznaje się kredytobiorcom. Wszystko z powodu klauzul abuzywnych. Czym zatem są takie klauzule i jaki jest ich wpływ na ważność całej umowy kredytowej?

Prawo po stronie frankowiczów. Sąd Najwyższy przesądził - przy unieważnieniu kredytu frankowego stosujemy zasadę dwóch kondykcji.

16 lutego 2021 roku trzyosobowy skład Izby Cywilnej Sądu Najwyższego podjął uchwałę w sprawie III CZP 11/20, zgodnie z którą w przypadku unieważnienia umowy kredytowej stronie, która spłaca kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot wpłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.